ผมอยากให้อ่าน
ที่ผมโพสเมื่อ ๖ เมษายน ๒๕๖๔
ผมเชื่อว่า “ยิ่งช้า ยิ่งสูญเสีย”
ถ้าไม่ได้พบกันวันนั้น
ดูลิงก์ >>>
<<<>>>
“ศากยบุตรสามเณรสีหะ”
๖ เมษายน ๒๕๖๔
<<<>>>
ท่านพันโทไพโรจน์ พนารินทร์ ได้เดินทางมาร่วมอนุโมทนาบุญทานบดีผู้ถวายที่ดิน สวนป่าไม้สัก ณ หมู่บ้านปางอโศก ท่านพูดให้กำลังใจปลุกเร้าให้อาจหาญรื่นเริงในการอุปถัมภ์บำรุงพระศาสนา บุญที่ยิ่งใหญ่ที่สุด คือ บุญที่ได้สร้างอุปถัมภ์การศึกษาพระปริยัติ เพื่อให้ได้พระดี พระเก่ง แม้จะสร้างยากและสำเร็จน้อย แต่จะมีประโยชน์อย่างไพศาล
ทุกครั้งที่ได้พูดคุยกัน ท่านพันโทไพโรจน์ จะมีทัศนเสนอแนวทางวิธีการทำงานให้เสมอ วันนี้ ท่านเสนอให้ มจร วข บาฬีศึกษาพุทธโฆส นครปฐม เร่งทำโครงการพัฒนาศาสนทายาทบุคลากรศาสนา ท่านให้ข้อคิดวิธีทำหลายอย่างล้วนเป็นข้อเท็จจริงที่สามารถทำได้ ขอให้เร่งทำ งานนี้ ต้องทำให้เป็นจุดกระเพื่อม ท่านบอกว่า ไม่ต้องกังวลเรื่องทุน ขอให้เร่งทำเป็นรูปร่างออกมาโดยเร็ว
ก่อนกลับท่านให้ข้อคิดสั้น ๆ “… งานพัฒนาบุคลากรศาสนทายาท ยิ่งช้า ยิ่งสูญเสีย…สูญเสียเวลา สูญเสียโอกาส เด็ก ๆ ที่เข้ามาในร่มเงาศาสนารอโอกาสให้พัฒนา… “
ที่ผมคิดได้ ตามที่สนทนาให้เร่งทำหลักสูตรพัฒนาสามเณรศาสนทายาท ผมคิดถึงคำหนึ่ง ที่เคยได้ยิน “ศากยบุตรสามเณรสีหะ” ผมจะเร่งหาทีมทำงานนี้ ให้ได้
