ถ้าย้อนเวลาได้
และให้ผมเลือกได้
ชีวิตนี้ เลียนแบบกันไม่ได้
<<<>>>
ผมทำงานก่อสร้าง แบกหาม แบกดิน หินทราย ตั้งแต่เด็ก ๆ อายุยังไม่ถึง ๒๐ ปี ไม่ใช่เพราะผมชอบแบบนั้น แต่เป็นเพราะภาระและหน้าที่ ถ้าผมเลือกได้ ณ ตอนนั้น ผมคงเลือกเรียนหนังสืออย่างเดียว
ในความสูญเสียโอกาสที่จะเข้าชั้นเรียน เปรียญ ๘ และ ๙ ในระหว่างปี ๒๕๓๔ – ๒๕๓๕ ช่วงอายุ ๒๐ – ๒๑ ปี ควรเป็นเวลาที่จะอยู่ในชั้นเรียนลุยเรียนเพื่อให้เป็นสามเณรนาคหลวง แต่พระศรีสุทธิพงศ์กลับให้ผมเรียนอีกแบบหนึ่ง ท่องจำกัจจายนสูตร เรียนกัจจายน ปทรูปสิทธิ วุตโตทัย ทุกวันเสาร์ อาทิตย์ แต่งตั้งให้เป็นเลขานุการท่าน ทำงานบริหารช่วยท่าน (จริง ๆ คือ กรรมกรก่อสร้าง)
ชีวิตวัยเด็ก ควรเรียนให้มาก ๆ นะครับ ผมสูญเสียโอกาสเข้าชั้นเรียนอีกแบบหนึ่ง แต่ท่านก็จัดหลักสูตรเรียนบาลีโบราณอีกแบบหนึ่งให้ผมเรียน ถ้าย้อนเวลาได้ ผมไม่ขอย้อน
ถ้าเลือกได้ “ผมขอเลือกแบบที่ท่านเลือกให้ผมนี่แหละครับ” เพราะนั่นคือ ประสบการณ์ชีวิตที่มีค่าที่สุด ที่ทำให้ผมรู้ว่า “วิทยาลัยบาลีเถรวาท” ควรมีหน้าตาอย่างไร มีทิศทางเดินบนเส้นทางบาลีเถรวาทอย่างไร ?
ติดตามชมฉบับเต็ม รายการบันทึกเปรียญ ๙
