“… บัดนี้ ถึงเวลาแล้ว
เราขอใช้สิทธิ์ก่อน…”
พระธรรมวชิราจารย์
๒๑ มีนาคม ๒๕๖๖
๒๓ มีนาคม ๒๕๖๔ เข้ามาขอที่ดิน ๓๖ ไร่ ๓ งาน ๗๒ ตารางวา จากหลวงพ่อพระมหาบรรจบ ขนฺติโก (ปัจจุบัน พระราชวชิรเวที) นับแต่บัดนั้น ตกลงกันว่า เราจะสร้างที่นี่ให้เป็น “บวร”
บ. คือ บ้าน ต้องอบอุ่นเหมือนอยู่บ้าน
ว. คือ วัด ต้องอบรมฝึกหัดให้ยิ่งกว่าวัด
ร. คือ โรงเรียน ต้องให้ความรู้ยิ่งกว่าคำว่า โรงเรียน
ทำอย่างไรเล่า จึงจะให้อบอุ่นเหมือนอยู่ที่บ้าน เหมือนมีพ่อแม่ พี่น้อง คอยดูแล ใครจะทำหน้าที่นี้ได้
หลายครั้ง หลายคราที่คุยกันเรื่องนี้ ทั้งในห้องทำงานเล็ก ๆ กลางทุ่งรางพิกุล ทั้งที่เดินดูงานการก่อสร้าง คือ “ใครเขาจะมาลำบากกลางทุ่งนา ใครจะดูแลปกครองให้ความอบอุ่นลูกหลานสามเณร”
เมื่อเราสร้างและพัฒนาหลักสูตร “เตปิฏกบาลีศากยสีหะ” จนสามารถเปิดการเรียนการสอนได้อย่างเป็นทางการ เปิดรับสามเณรรุ่นแรก เมื่อมีสามเณรมาอยู่ที่นี่ ใครจะมาอยู่ดูแลสามเณร กลางทุ่งกลางป่า ?
เรื่องนี้ ท่านอาจารย์เจ้าคุณ ฯ ได้ตัดสินใจเด็ดเดี่ยวแล้ว ท่านขอใช้สิทธิ์ก่อนผม ท่านจะขอลาออกทุกตำแหน่งบริหารที่มี ทั้งตำแหน่งเจ้าอาวาสพระอารามหลวง ตำแหน่งรองเจ้าคณะ กทม ขอมาอยู่ที่นี่ มาอยู่ดูแลลูกหลานศากยบุตรสามเณรสีหะ
ตำแหน่งเจ้าอาวาสพระอารามหลวง ตำแหน่งบริหารคณะสงฆ์ รองเจ้าคณะ กทม เป็นตำแหน่งใหญ่ไม่น้อยเลย ใคร ๆ ก็อยากได้อยากเป็น แต่ท่านอาจารย์เจ้าคุณ กลับเห็นว่า อยากมีเวลาดูแลปกครองลูกหลาน ให้ความอบอุ่น พาลูกหลานทำวัตรสวดมนต์ ทำสมาธิกัมมัฏฐาน
ท่านพิมพ์หนังสือลาออกทุกตำแหน่งไว้แล้ว หนังสือลาออก ผมขอเก็บไว้เอง เมื่อถึงเวลาผมจะเดินทางไปยื่นหนังสือลาออกกับท่านด้วย
ทุกวันนี้ ท่านมีความสุขมาก เรียกสามเณรตัวน้อย ๆ มาท่องกัจจายนสูตรให้ฟัง ท่านนั่งฟังสามเณรมาทบทวนสูตรบาลี ทีละรูป ๆ ผมนั่งทำงานไป ฟังสามเณรท่องไป ท่านก็พูดอบรมลูกหลานไป
แบบนี้ คงอีกนานอยู่
กว่าผมจะได้ใช้สิทธิ์ของผมบ้าง
