เทวดาท่านคงรับรู้
สรรพสัตว์อโหสิกรรม !!!
สพฺเพ ตสนฺติ ทณฺฑสฺส
สพฺเพสํ ชีวิตํ ปิยํ
อตฺตานํ อุปมํ กตฺวา
น หเนยฺย น ฆาตเย.
สัตว์ทั้งหมด ย่อมหวาดหวั่นต่ออาชญา
ชีวิตย่อมเป็นที่รักของสัตว์ทั้งหมด,
บุคคลควรทำตนให้เป็นอุปมาแล้ว
ไม่ควรฆ่าเอง ไม่ควรใช้ให้ฆ่า
(ขุททกนิกาย ธรรมบท)
ตลอด ๑ ปีเต็ม ที่นี่ ผมมีหน้าที่ออกคำสั่งให้ขุดตรงนี้ ถมตรงนั้น เคลื่อนย้าย ตัด ถม เผา พื้นที่ ๓๖ ไร่ ๓ งาน ๗๒ ตารางวา ทุกตารางนิ้ว คงมีสัตว์เล็ก สัตว์น้อย กุ้ง หอย ปู ปลา เต่า ล้มตายลง ได้รับความทรมานอย่างแสนสาหัส ผมรู้ ผมทราบ แต่ผมต้องทำ เพื่อใช้พื้นที่ในการสร้างสถานศึกษาของศาสนทายาทศากยบุตรสามเณรสีหะ
ก่อนลงมือทำ ผมได้จุดธูปบอกกล่าว หากสามารถรับรู้ด้วยญาณวิถีใด ๆ ก็ขอให้เทพเทวาได้ช่วยพาเคลื่อนย้ายไปในที่ปลอดภัย โชคดีที่นี่ หลวงพ่อได้ขุดสระน้ำ ๒ บ่อไว้ก่อนแล้ว งานแรกของการเคลียร์พื้นที่ ผมจึงเร่งให้ขุดขยายบ่อก่อน โดยหวังจะให้สัตว์เล็กน้อยพากันเคลื่อนย้ายได้ทัน เพื่อความบริสุทธ์แห่งศีลพระปาฏิโมกข์ ๒๒๗ ข้อ ผมจึงขอท่านอาจารย์เจ้าคุณพระเทพสุวรรณเมธี มอบหน้าที่ให้ผมออกคำสั่งแต่เพียงผู้เดียว ไม่ใช่ผมไม่กลัวบาปกรรม ผมกลัว ผมนอนผวา ผมคิดตลอดเวลา สัตว์เป็นจำนวนมากคงตายและทรมานจากการสั่งงานของผม ทุกคืน ก่อนหลับตา ก็แผ่ความดีที่ได้ทำตลอดวันให้สรรพสัตว์
ตั้งแต่ปีใหม่ ๒๕๖๕ เป็นต้นมา ท่านอาจารย์เจ้าคุณและผมค้างคืนที่โครงการต่อเนื่องกันหลายวัน ที่พักผมอยู่ด้านหน้ากุฏิใหม่หลวงพ่อพระมหาบรรจบ บางคืนผมตื่นดึก ตี ๒ ตี ๓ ได้ยินเสียงสวดมนต์ สาธยายพระปริตรธรรม ดังแว่ว ๆ สลับสายลมมาจากกุฏิหลวงพ่อ ท่านทำต่อเนื่องทุกวัน จนคิดว่า ท่านคงทำเป็นอาจิณ แต่เมื่อวาน พึ่งทราบทราบความจริงว่า ตลอด ๑ ปีเต็ม เช่นเดียวกัน หลวงพ่อท่านมองพวกเรา ด้วยเมตตาจิต คิดจะช่วยเหลือตลอดเวลา
เมื่อวาน ๒๐ เมษายน ๒๕๖๕ พี่ขจร ฐานะงาม ที่ทำหน้าที่ดูแลกุฏิ และเป็นผู้อุปัฏฐากหลวงพ่อ ได้มานิมนต์ท่านเจ้าคุณ และให้ผมไปรับน้ำมนต์ที่กุฏิหลวงพ่อ ท่านจะอาบน้ำพุทธมนต์ให้เวลา ๑๕.๐๐ น. พี่ขจรบอกผมว่า ถึงเวลาที่จะให้สัตว์ทั้งหลายที่ล้มตายและเดือดร้อนได้รับรู้งานบุญกุศลที่ทำ ณ สถานที่แห่งนี้ เขาจักได้อนุโมทนา กรรมที่ทำกับสัตว์เล็กน้อยจักกลายเป็น “อโหสิกรรม”
หลวงพ่อ สวดพระปริตรธรรม อาบน้ำมนต์ถวายท่านเจ้าคุณพระเทพสุวรรณเมธีก่อน บรรยากาศสงบเทวดาอวยพร รับรู้ พอถึงผม หลวงพ่อเมตตาสวดสาธยายอีกรอบ ผมก็สวดสาธยายมหากัจจายนสูตร ไม่รู้ลมมาจากไหน พัดแรงจนผ้ายันต์อักษรขอมจารึกหัวใจพระอภิธรรม ปลิวว่อนบนศีรษะ (ดูคลิปที่พี่ขจรบันทึกไว้ให้)
ผมอธิษฐาน
สัพเพ สัตตา สุขิตา โหนตุ นิททุกขา อะเวรา อัพยาปัชฌา อะนีฆา สุขี อัตตานัง ปะริหะรันตุ
ขอสัตว์ทั้งหลายทั้งปวง จงถึงความสุข ปราศจากความทุกข์ ไม่มีเวร ไม่มีภัย ไม่มีความคับแค้นใจ จงมีความสุขกายสุขใจ รักษาตนให้พ้นจากทุกข์ภัยทั้งปวงเถิด
สรรพสัตว์คงรับรู้และมาอนุโมทนา กรรมที่ผมได้ทำกับสรรพสัตว์ คงจักเป็น “อโหสิกรรม”
