หลวงพ่อพระมหาบรรจบ | ตอนที่ ๗
……………………..?
(ช่วยตั้งชื่อตอนนี้ให้ด้วยครับ)
<<<>>>
ในขณะที่ท่านเจ้าคุณ ฯ เดินนำหน้า มีน้องเก่ง เด็กในพื้นที่อธิบายให้ดูพื้นที่ต่าง ๆ ผมหยุดเดิน ขอกลับมามองข้างหลัง มองกุฏิที่โยมพี่ภัสส์กุญช์บริจาคทั้งซื้อที่ดิน ทั้งสร้างกุฏิ และบริจาคไว้ให้หลวงพ่อสร้างโบสถ์ สร้างวัด แต่ถูกปล่อยให้รกร้างว่างเปล่า ผมบอกลาพระภูมิเทวา ภุมมเทวดา ผมขอลาท่าน ผมคงไม่มีโอกาสกลับมาเหยียบพื้นที่ตรงนี้อีก ลมพัดแรงกิ่งไม้พุ่มไหวลู่ตามลม ตัวผมเย็นยะเยือก สุนัขที่เห่าไล่ตามผม รีบวิ่งกลับเข้ากุฎิ ผมเดินตามคณะ สารพัดความคิดพรั่งพรู ให้หยุดคิด หยุดทำ หยุดโพสบอกเล่ากิจกรรม >>> https://youtu.be/jZVMKPPBgMI
“การซื้อที่ดิน (ที่ติดข้างเคียง มจร พุทธโฆส ข้างวัดมหาสวัสดิ์) ก็บอกเลิก ยุติการซื้อไป เพราะเงินไม่พอตามเงื่อนไขใหม่ ที่เจ้าของต้องการชำระภายใน ๑ ปี ๑๔ ล้าน เราจะบอกผู้ที่ออกปัจจัยมาแล้วอย่างไร ภาพพี่สุวรรณา พี่พันโทไพโรจน์ พี่ (ไม่ออกนาม) พี่พนิดา พี่พิรพร เจ้าภาพหลัก ๆ ที่โอนปัจจัยเข้าบัญชีมูลนิธิไว้แล้ว ปรากฏวนเวียนในหัว เราจะบอกเรื่องยุติการซื้อที่ดินอย่างไร พอมีความหวังในพื้นที่ดินตรงนี้ ก็คงจบลงเพียงเท่านี้”
“ผมเดินแบบไร้พลัง หดหู่ใจ ไม่เบิกบาน ท่านเจ้าคุณฯ ที่เดินนำหน้าคณะ คาดว่า ในหัวคิดของท่าน คงพอ ๆ กับผม รับปากโยมเจ้าของเงินซื้อที่มาเจรจาขอใช้พื้นที่ให้เกิดประโยชน์ เป็นพระมีสมณศักดิ์ มีบารมีธรรม เป็นรองเจ้าคณะ กทม ใคร ๆ ก็รู้จักท่าน แต่วันนี้ ท่านยกมือไหว้พระหลวงตารูปหนึ่ง แต่สิ่งที่ได้รับตอบ คือ ไม่สนใจ ไม่ทักทาย ท่านเจ้าคุณ จะบอกโยมเจ้าของปัจจัยอย่างไร ?
เมื่อกำลังจะถึงแยกทางออก รถซาเล้ง วิ่งมาขวางหน้าไว้ พูดสำเนียงใต้หนึ่งคำ เบา ๆ ผสมเสียงรถซาเล้ง แล้วก็วิ่งหายเข้าป่าจากไป ทุกคนมองหน้ากันเลิกลั่ก พี่จี คนใต้ฟังรู้เรื่อง แปลเป็นไทยว่า “ให้หยุดรอ”
ในขณะที่รอ แบบงง ๆ น้องเก่งทำสวนใกล้ ๆ ที่หลวงพ่อ เล่ากิจวัตรประจำวัน จะเห็นหลวงพ่อ วนเวียนอยู่กับป่า ปลูกป่า ไม่พูดจากับใคร แต่ก่อนก็ไม่ปิดทางเข้าออก ท่านพึ่งจะปิดทางตรงนี้ เมื่อ ๒ ปีหลังมานี้เอง
รอประมาณ ๑๐ นาที หลวงพ่อกลับมาอีกครั้ง พระเถระรับไหว้ซึ่งกันและกัน ท่านเจ้าคุณแนะนำตัวเองและคณะ เล่าความเก่า สมัยเรียนบาลี ท่านเป็นเปรียญ ๘ ทั้ง ๒ รูป คุยกันถูกคอ ท่านเจ้าคุณหัวเราะบ้าง ผมสังเกตว่า หลวงพ่อบรรจบ จะคอยมองท่านเจ้าคุณ ตั้งแต่หัวจรดเท้า เป็นระยะ ๆ ผมยืนฟังใกล้ ๆ เรื่องที่ทั้ง ๒ ท่าน คุยกัน เป็นเรื่องการปลูกป่า พืชสมุนไพร ต้นกล้วยอ้อย ยา สารพัด “ไม่มีเรื่องบาฬีพุทธโฆสเลย”
วันนี้ คงหมดหวังแล้วจริง ๆ
คุยกันได้สักพัก ท่านเจ้าคุณ ฯ ยกมือไหว้ ขอลากลับ
“เดี๋ยว” หลวงพ่อบรรจบ ยกมือห้ามยังไม่ให้กลับ ท่านพูดช้า ๆ “… ความตั้งใจผมแต่เดิม คือ ผมอยากสร้างเป็นศูนย์เรียนสอนภาษาอังกฤษ สำหรับพระเณร แล้วกันที่ส่วนหนึ่ง เป็นที่ดูแลพระเถระสูงวัย ผมปลูกสมุนไพรไว้เยอะ…”
ท่านเจ้าคุณ ฯ ชี้มาที่ผม “นี่อาจารย์เวทย์ เปรียญ ๙ นาคหลวง กำลังทำโครงการเอาเปรียญ ๙ มาเรียนคัมภีร์บาลีโบราณ” หลวงพ่อมองมาที่ผม แววตาท่าน ผมรู้สึกได้ แววตาท่านไม่ธรรมดา ท่านคงรู้ความคิดผมแน่ ๆ ผมประนมมือไหว้ท่านตัวสั่นงันงก
“ผมยกให้ท่านเจ้าคุณทั้งหมด แต่ผมขอตรงนั้น ๔ ไร่ สร้างกุฏิพอให้ผมได้พักอาศัย” หลวงพ่อพระมหาบรรจบ พูดพร้อมทั้งชี้มือ ไปทางทิศเหนือ ขณะนั้นเวลา ๑๗.๕๙ น.
